nominacje

Projekt "Krzycz, Siostro, krzycz!" łączy wątki XX wieku ze współczesnością. Historie naszych bohaterek dają wgląd w traumatyczne losy kobiet w czasach narodowego socjalizmu. Dyskryminowano i prześladowano je ze względu na żydowskie pochodzenie, bezrobocie, pracę seksualną, chorobę dziedziczną, zaangażowanie polityczne czy orientację seksualną. Odarto je z godności i człowieczeństwa, a niektórym odebrano również prawo do życia. Przeważnie nie mogły opowiedzieć własnej historii, dlatego tak ważne było dla nas, aby na stronach tej książki oddać im głos. Zwłaszcza, że to głos między innymi ostatnich żydowskich właścicielek kamienicy, w której znajduję się CSW Kronika. Przytłoczony tematem projektu długo szukałem punktu wyjścia. Okazały się nim portrety kobiet. Użyłem do ich wygenerowania programu Adobe Firefly. Wskazówki użyte do generowania grafik odnosiły się do kobiet, kobiet imigrantek, kobiet pochodzenia żydowskiego. Obrazy miały być czarno-białe i sprawiać wrażenie, jakby zostały zrobione sto lat temu. Następnie, za pomocą aplikacji Sqirlz Morph, stworzyłem animację pokazującą metamorfozę, przejście jednego zdjęcia w drugie i w kolejne i tak dalej. Powstała w ten sposób animacja , która była punktem wyjścia do dalszych działań w programie Adobe Aftereffect. Użyłem szeregu filtrów, takich jak CC Wide Time czy Displacement Map, aby transformacja portretów była płynna, aby portrety wydawały się jak duchy. Zwiewne, nierealne twarze miały przywoływać postacie, które nigdy nie mogły opowiedzieć swoich historii. Przeszkodziły w tym śmierć lub zmowa milczenia. Ten niepokój oddaje typografia. Jest mocna, ostra i kontrastuje z portretami. Stworzyłem ją, drukując napisy, które następnie miąłem i zniszczyłem. Zrobiłem ich skany, które następnie przekształciłem w grafikę wektorową, którą animowałem. Animację towarzyszyły niepokojące szepty kobiet. Ta animacja była używana w mediach społecznościowych. Na potrzeby ekranów stworzyłem formaty pionowe, kwadratowe i poziome (te ostatnie wyświetlane w zaprzyjaźnionych kinach). Papierowe wersje plakatów są statycznymi wersjami animacji, zatrzymanymi klatkami filmu. Do druku użyto tylko czarnych i srebrnych kolorów PANTONE. Plakat (980x680mm) został przyklejony na słupach reklamowych w największych miastach górnego śląska. Inna wersja plakatu, zawierająca tekst kuratorski projektu została rozprowadzona do instytucji, barów i miejsc spotkań. Projekt promowały również 4-metrowe bannery na fasadzie budynku CSW. Projekt: „Krzycz, Siostro, krzycz!” artystki: Maciej Cholewa, Barbara Gryka, Dorota Hadrian, Irena Klepfisz, Lidija Mirković, Ewa Noras, Anna Piotrowska, Marta Romankiv, Pragati Sethi, Małgorzata Szandała, Alla Zagaykevych projekt graficzny: Marcin Wysocki Miejsce: CSW Kronika, Bytom Plakat1 format: 45 × 56 cm kolor: 2/2: PANTONE: srebro, czerń nakład: składane w formie ulotek — 1000 sztuk / nieskładane — 200 sztuk Plakat2 format: 98 × 68 cm kolor: 2/0: PANTONE: srebro, czerń nakład: 800 sztuk banery format: 94 × 467 cm kolor: CMYK

#AI jako narzędzie 

OASIS to marka, która skupią się na tworzeniu nowoczesnych nawilżaczy powietrza, w których wykorzystywany jest mech poprawiający jakość działania produtku. Wykorzystaliśmy narzędzia AI w celu prezentacji produtku zarówno w kontekście pomieszczeń w jakich będzie użytkowany ale również do tworzenia kampanii reklamowej "Closer to nature". Kampania ma ukazywać że każde pomieszczenie, w którym przebywamy może stać się naszą oazą i przybliżać nas do natury. Łącznie wygenerowano około 30 grafik i zdjęć wykorzystywanych w budowaniu marki. Zakres prac: - Projekt logo - Strategia wizualna - Architektrua marki - Wizualizacje produktu - Projekt i wdrożenie strony www - Aniamcje - Grafiki wygenerowane przez Midjourney oraz Magnific w celu prezentacji produtku w różnych kotekstach.

#AI jako narzędzie 

Sen Maszyny to hybrydowy projekt studia noviki wspłtworzony na każdym etapie z AI - na który składa się wiele elementów: identyfikacja wizualna projektu, plakatow, broszur, materiałow internetowych, strony www, idnetyfikacji w przestrzeni publicznej i budynku wystawowego. 14 minutowy esej wizualny i instalacja przestrzenna (novki + ai) - link poniżej scenografia współtworzona z ai jako scenografia spektaklu w teatrze Słowackiego w krakowie (fragmenty w makeing off) projekt ogrodu oraz projekt tekstur na meble ogrodowe (noviki+ai +projektanci zieleni) wszystkie te elementy stworzone przez studio noviki opisane są w artykułach w prasie i filmikach wideo w linkach poniżej tekst kuratorski: http://www.press.bmwgroup.com/poland/article/attachment/T0442781PL/617700 dokładny opis projetu: SEN MASZYNY zbudowany jest z wielu dopełniających się elementów. Pierwszy to esej filmowy przedstawiony w formie multimedialnej, immersyjnej wystawy w przestrzeni wystawienniczej MOS Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Drugim jest nawiązująca do filmu instalacja prezentowana w znajdującym się przy placu św. Ducha ogrodzie miejskim Teatru im. Słowackiego, zrewitalizowanym i zaaranżowanym według koncepcji NOVIKI dzięki wsparciu BMW. W eseju filmowym publiczność zostaje zaproszona do przypominającej marzenie senne rzeczywistości, kreowanej razem z artystami przez sztuczną inteligencję. Narracja oparta jest na motywie podróży, która odbywa się zarówno w przestrzeni, jak i w świadomości wypełnionej pozostającymi w procesie ciągłych przemian wyobrażeniami. To podróż oddająca ideę mobilności inteligentnych technologii, definiujących przyszłość i umożliwiających człowiekowi kreowanie oraz rozpoznawanie nowej, wielowymiarowej rzeczywistości, w której przenikają się porządki wirtualny, realny i naturalny. Podobnie płynną tożsamość ma narrator/narratorka filmu, postać o wielu twarzach, która ucieleśnia obecność śniącej sztucznej inteligencji w przedstawionej fabule. Trasa podróży wiedzie ku miejscom i przestrzeniom będącym modelami nowej, rozszerzonej rzeczywistości. Jednym z nich jest teatr – metafora maszyny do produkcji wyobrażeń. Innym jest ogród przedstawiony jako miejsce powoływania do istnienia i rozwijania tworów przekraczających granicę między tym, co biologiczne, a technologiczne. W realizacji filmu wzięli udział aktorki i aktorzy Teatru im. Słowackiego w Krakowie: Lidia Bogaczówna, Marta Konarska, Daniel Malchar i Antek Sztaba. W zdjęciach wykorzystane zostały również zabytkowe wnętrza gmachu Teatru. Sekwencje nakręcone na fizycznym planie filmowym połączono ze scenami i obrazami wygenerowanymi przez sztuczną inteligencję. NOVIKI zaprosili ją do rozwijania składających się na SEN MASZYNY motywów, poszerzając zbiór obecnych w eseju wyobrażeń o efekty halucynowania algorytmów. Do przedstawienia eseju filmowego zaprojektowana została multimedialna wideoinstalacja. Nadaje ona projekcji futurystyczną, przestrzenną formę, która umożliwia publiczności głębsze zanurzenie się w rzeczywistości wykreowanej przez artystów we współpracy ze sztuczną inteligencją. Budując instalację, NOVIKI podążają za myślą legendy filmowej awangardy, Siergieja Eisensteina, który postulował wyzwolenie filmu z ram płaskiego ekranu kinowego i myślenie o tym medium szerzej, wielowymiarowo, poza ograniczającymi swobodę ekspresji, standardowymi formatami. W eseju filmowym ważną rolę odgrywa warstwa dźwiękowa. Na zaproszenie NOVIKI stworzyła ją Zoi Michailova, artystka audio, kompozytorka i DJ-ka na scenie klubowej występująca jako Facheroia. Michailova związana jest z queerowo-feministycznym kolektywem KEM oraz Centrum Kultury Włączającej Teatr 21. Ma na koncie współpracę z czołowymi instytucjami sztuki (m.in. Centrum Sztuki Współczesnej – Zamek Ujazdowski, Muzeum Sztuki Nowoczesnej) i festiwalami (Warszawa w Budowie, Ephemera, Malta Festival Poznań). W jej wszechstronnej działalności ważne miejsce zajmuje komponowanie muzyki i projektowanie dźwięku do spektakli, działań performatywnych, prac wideo i wystaw. Elementy ścieżki dźwiękowej stworzonej we współpracy z Zoi Michailovą, a także fragmenty dialogów z filmu stanowią tworzywo drugiej części SNU MASZYNY – instalacji audio. Miejscem jej prezentacji jest położony przy placu św. Ducha ogród Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Do jego aranżacji NOVIKI zaprosili Kubę Kuleszę – agrocybernetyka związanego z interdyscyplinarnym kolektywem eksperckim Grupa Robocza, który zajmuje się teorią oraz praktyką projektowania opartego na synergii elementów technologicznych i naturalnych. Poddany gruntownej rewitalizacji ogród zamieniony zostanie w miejską oazę – przestrzeń relaksu i wytchnienia od codziennego zgiełku, w której publiczność będzie mogła jednocześnie przebywać wśród natury i wsłuchiwać się w echa narracji śniącej sztucznej inteligencji. Ogród będzie trwałym efektem piątej edycji „BMW Art Club. Przyszłość to sztuka”. Dzięki wsparciu BMW, przestrzeń przez ostatnie lata niedostępna dla mieszkańców Krakowa i turystów, stanie się na powrót częścią tkanki miasta - powróci w nowej, zrewitalizowanej według koncepcji artystów formie. linki które opisuja projekt dokładniej: podcast: https://www.vogue.pl/a/podcast-szturm-sztuk-s-4-odc-3-noviki-o-ai-i-bmw-art-club-przyszlosc-to-sztuka artykuły w prasie: https://www.rp.pl/teatr/art40752781-sztuczna-inteligencja-wyrezyserowala-spektakl-w-teatrze-im-slowackiego https://teatrwkrakowie.pl/aktualnosci/bmw-art-club-sen-maszyny https://www.vogue.pl/a/piata-odslona-projektu-bmw-art-club-przyszlosc-to-sztuka-o-sztucznej-inteligencji https://www.designalive.pl/sen-maszyny-kiedy-sztuczna-inteligencja-ma-halucynacje/ https://www.whitemad.pl/en/dream-of-the-machine-a-new-edition-of-bmw-art-club-the-future-is-art/ program telewizyjny : https://www.youtube.com/watch?v=Bh3D3n_bvxw Linki dotyczące samej pracy: https://youtu.be/WRg_Oo8w88s Esej wizualny - współtworzony z ai - zarówno w warstwie scenariuszowej, wizualnej jaki i znaczeoniowej. przedstawia opis roli współczesnych technologii, koegzystencji z twórcą, i symbolicznie rozwój systemów Ai w kontekście ludzkiego śnienia, archetypów, creatywnośći - esej jest artystyczną metodą badawczą, połaczeniem animacji, grafiki która stała sie identyfikacja projektu, fizycznego ogrodu w krakowie wyśnionego przez Ai makeing off: https://www.youtube.com/watch?v=A-RcX9_p8CE&t=17s https://www.youtube.com/watch?v=OFrTdVF2oi8 W projekcie „Sen Maszyny” nie tylko współpracujemy z zaawansowanym systemem AI, ale również ukazujemy, że współpraca grafików z tym systemem redefiniuje paradygmat roli projektanta we współczesnym świecie. Nasze podejście wykracza poza traktowanie tej współpracy jako zwykłego narzędzia do tworzenia grafik. Przeciwnie, dążymy do nadania głębszej koncepcji całemu projektowi, integrując narracje pozawizualne oraz łącząc elementy natury, takie jak ogród, z technologiami rzeczywistości rozszerzonej (AR), instalacjami i esejami filmowymi. Naszym celem jest nie tylko prezentacja twórczego potencjału systemu, ale również nadanie mu pewnej podmiotowości, ukazanie pełnego spektrum jego obecności i możliwości, w tym także poprzez krytyczne spojrzenie na te nowe perspektywy. Poprzez takie podejście staramy się zainicjować dialog o przyszłości projektowania, w której AI staje się pełnoprawnym partnerem, a nie tylko narzędziem w rękach człowieka.

#AI jako narzędzie 

Identyfikacja graficzna oraz zainicjowany przez studio noviki projekt wykładów na temat Ai – projekt wymiany wiedzy i badania pomiędzy specjalistami na Taiwanie dotyczący Ai - odbywający się na głownych uniwersytetach technicznych w Taipei. Identyfikacja graficzna projektu stworzona przez studio Noviki została opracowana wspólnie z Ai za pomocą modeli wytrenowanych do reprezentacji Taiwańskich Smoków oraz kolorów i form zaczerpniętych z flagi Taiwanu. Wykłady odbyły się między innymi podczas „Taiwan Design Week” w Taiwan Design Research Institute, National Taipei University of Technology, Ming Chuan University, Misty Book Store, National Taiwan Normal University oraz Shih Chien University. Dodatkowo odbyły się liczne spotkania z przedstawicielami wiodących tajwańskich organizacji związanych z designem, takimi jak Javin Mo ze studia Milkxhake, Jessie Chen z Circle Magazine, Tingyi S. Lin z National Taiwan University of Science and Technology, oraz członkami Taiwan Graphic Design Association i organizatorami Taipei Illustration Fair. https://poland.tw/web/tajwan/promocja-polskiego-designu-na-tajwanie video: https://vimeo.com/manage/videos/876056021 https://vimeo.com/manage/videos/876056128 dokładne info https://noviki.net/taipei/

#AI jako narzędzie 

Projekt „Synthetic” jest kolaboracją pomiędzy Tricią Treacy, amerykańską projektantką i artystką książek, oraz Marcinem Nowickim z warszawskiego kolektywu NOVIKI. Współpraca ta eksploruje zjawisko przenikania się tradycyjnych technik rzemieślniczych z nowoczesnymi technologiami, w szczególności z wykorzystaniem sztucznej inteligencji (AI) wprowadzeonej do publikacji przez Marcina Nowickiego z Noviki W projekcie „Synthetic” sztuczna inteligencja odgrywa kluczową rolę poprzez generowanie ptaków, które stają się symbolicznymi postaciami przenoszonymi na kartki książki. Te AI-wygenerowane ptaki, opisane jako miłośnicy długich podróży, mogą być interpretowane jako metafora przemieszczania się syntetycznych odpadów lub idei w globalnym kontekście. Są one jednocześnie symbolem nowoczesności i technologicznym komentarzem do współczesnej ekologii. Książka „Synthetic” jest stworzona z różnych materiałów, takich jak papierowe torby, plastikowe butelki i inne syntetyczne odpady, które zostały zrecyklingowane i ręcznie przekształcone w artystyczne strony książki. Te materiały tworzą unikalną teksturę, która łączy fizyczne warstwy materiałów z konceptualnymi warstwami algorytmów, które są nierozerwalnie związane z nowoczesną technologią AI. Współpraca Treacy i Nowickiego w „Synthetic” jest więc fascynującym przykładem dialogu pomiędzy rękodziełem a cyfrową kreacją. Książka nie tylko eksploruje granice między analogowym a cyfrowym, ale także porusza temat estetyki i ekologii w dobie dominacji syntetycznych materiałów. Porównując tę pracę do tradycyjnych książek, „Synthetic” można postrzegać jako wielowarstwowy projekt – dosłownie i w przenośni. Tradycyjne książki mają swoje fizyczne warstwy: kartki, okładki, i oprawy, które tworzą całość. W „Synthetic” dochodzą jednak jeszcze warstwy konceptualne związane z użyciem AI, które dodają głębi i kontekstualnego znaczenia. Algorytmy, które generują obrazy ptaków, stają się tutaj kolejną „warstwą” książki – warstwą niewidoczną, lecz odczuwalną poprzez efekty, jakie tworzą na stronach. Projekt „Synthetic” jest więc nie tylko książką, ale także manifestem artystycznym, który pokazuje, jak współczesne technologie mogą współistnieć z tradycyjnymi formami sztuki, tworząc nowe, wielowymiarowe dzieła, dotykające problemu technologi, odpadów - ich ponownego wykożystania w produkcji artystycznej

#AI jako narzędzie