ŻYCIE OBRAZÓW

opis

„Życie obrazów” to identyfikacja wizualna wystawy, prezentowanej na przełomie września i listopada 2020 roku w Fundacji Stefana Gierowskiego w Warszawie. Ekspozycja podejmowała problem ginącego dorobku malarstwa polskiego poprzez przesunięcie punktu ciężkości z prezentacji dorobku artystycznego artystów i artystek na kondycję samych obrazów i historie, które się za nimi kryją. Obrazy żyją po śmierci swoich autorów, podróżują, zmieniają właścicieli, są przepakowywane, opisywane, katalogowane, poszukiwane, odnajdywane, zestawiane, reinterpretowane czy konserwowane. Nie wszystkie mają tyle szczęścia, aby trafić do kanonu sztuki, muzeów, kolekcji, stać się pożądanymi na rynku sztuki czy ilustracjami w podręcznikach. Wystawa “Życie obrazów” śledziła różnorodne losy dzieł powojennych malarzy i malarek rozpoczynając dyskusję o utraconym dziedzictwie, mechanizmach zapominania, pamiętania i archiwizacji. Głównym celem było sprowokowanie do refleksji nad tym, co po artystach zostaje i jaki los czeka tę spuściznę. Jednocześnie było to wołanie o międzypokoleniową solidarność oraz podjęcie bezpośrednich działań w celu przedłużenia życia obrazów. Na elementy projektu identyfikacji składają się: – Katalog – plakat – zaproszenia – broszura z tekstem – broszura z biogramami artystów – banery web – identyfikacja w przestrzeni wystawienniczej Publikacja odpowiada na potrzebę katalogowania wystawy i dzieł sztuki, ale również uporządkowania jej oraz przedłużenia w materialnym i bardziej trwałym wymiarze. Jako istotny wysuwa się więc naprzód motyw pamięci i potrzeba jej zachowania. Identyfikacja wizualna opiera się na motywie obrazu – zniszczonego, starego, nadgryzionego zębem czasu dzieła sztuki. W projekcie występuje on jako lewitujący, zmieniający kształt, trójwymiarowy obiekt, który pojawia się zawsze na szarym neutralnym tle. Przywodzi na myśl obiekty, zapomniane dzieła sztuki, które przykryte szarym kurzem, spoczywają w ciemnej i szarej piwniczce. Obiekt zastępowany jest czasem jego samym obrysem, konturem, jako pewnego rodzaju wspomnieniem po obecności tego dzieła. Estetyka, w której utrzymana jest publikacja, jest rezultatem zaprojektowanej identyfikacji wizualnej. Ma ona korespondować z tematem wystawy będąc jej jednoczesnym formalnym przedłużeniem. Katalog zawiera dokumentację fotograficzną ekspozycji, reprodukcje obrazów oraz teksty. W projektowaniu istotna była nośność i klarowna ekspozycja treści przy jednoczesnym zachowaniu wrażeń i odczuć towarzyszących samej wystawie. Decyzja o prostocie i czystości projektu była naturalnym wyborem. Te dwa elementy nie zaburzają i nie odwracają uwagi od informacji zawartych w katalogu, a jednocześnie swą delikatnością i subtelnością nadają publikacji dynamiki i metafizycznego, refleksyjnego wymiaru. Dobór fontu, papieru oraz metody druku motywowany był chęcią podtrzymania dekoracyjności samego obiektu, tak by mógł on funkcjonować również w oderwaniu od niej i nadal reprezentować jej idee. Publikacja utrwala wydarzenie, artystów, artystki i ich dzieła uwzględnione na wystawie. Stanowi źródło informacji o problematyce podjętej na wystawie, a tym samym w pełni spełnia funkcję katalogu. Jednak co istotniejsze, dzięki wybranym środkom formalnym, sama staje się obiektem artystycznym, dosłownym i namacalnym aktem zachowania pamięci oraz przedłużeniem życia utraconych obrazów.

Koncepcja i aranżacja wystawy: Aleksander Grzybek prezes Fundacji Stefana Gierowskiego: Łukasz Dybalski fotografia widoku z wystawy: Adam Gut.