Jak może wyglądać przyszłość? Najczęściej myśląc o jej wizjach, skupiamy się na tym, co widzimy, rzadko budując doświadczanie za pomocą pozostałych zmysłów. Warto zastanowić się przez pryzmat zmysłu słuchu: Czy i jak można usłyszeć przyszłość? Bazując na researchu związanym z brakiem wykorzystywania słuchu w projektowaniu oraz na spekulatywnej przyszłości, stworzony został scenariusz jednego dnia z życia osoby z 2094 roku, w formie czterech chronologicznych słuchowisk przedstawionych z perspektywy pierwszej osoby. Dźwiękowy opis przyszłości pozwala na intensywniejsze doświadczenie oraz większą dostępność - projekt odpowiada na potrzebę dla osób, które nie mają w pełni sprawnego zmysłu wzroku. Ścieżka dźwiękowa łączy w sobie eksperymentalne dźwięki, ludzki dialog wraz z Omni-Inteligencją, ambient czy dźwięki innych planet (NASA). Słuchowiska współgrają z animacjami przedstawiającymi fizyczne kształty oraz kolorystykę słyszalnych dźwięków bazując na dziale fizyki (cymatyka) oraz percepcji odbioru kolorów Niela Harbissona. Publikacja wydawnicza przedstawia ideę projektu, ukazując graficznie przyszłość wraz z opisem tekstowym. Problem poruszany w projekcie i zaproponowane rozwiązanie może być krokiem w stronę rozwoju designu spekulatywnego.

#Świeża Krew 

Santa Grafika to cykl spotkań projektantów i twórców z branży kreatywnej, który wyrósł z potrzeby tworzenia otwartej przestrzeni do wymiany doświadczeń, rozmów o bieżących problemach branży i budowania społeczności. Inicjatywa rozpoczęta przez Weronikę Harzyńską z potrzeby przeciwdziałania zamknięciu się branży w „własnych jamach” szybko przerodziła się w dynamiczną platformę, na której projektanci spotykają się regularnie – czasem nawet dwa razy w miesiącu. Santa Grafika wyróżnia się na tle innych wydarzeń swoją nieformalną atmosferą, otwartością i inkluzyjnością. Spotkania mają charakter swobodnych prelekcji połączonych z panelami dyskusyjnymi, które skupiają się na realnych problemach współczesnego projektowania – od wyzwań związanych z technologią AI, przez work-life balance, po kwestie związane z równouprawnieniem w branży. Co istotne, publiczność ma aktywny udział w dyskusji, co czyni każde spotkanie wyjątkowym i mocno reagującym na bieżące potrzeby i problemy środowiska projektowego. Charakter i wpływ projektu: Santa Grafika aktywnie wchodzi w interakcje ze społecznością projektantów, wciągając ich do rozmowy na tematy często pomijane na dużych konferencjach. Projekt reaguje na rzeczywistość, podkreślając wagę relacji międzyludzkich i zdrowia psychicznego w branży, która często zmaga się z presją i wyścigiem o zlecenia. Santa Grafika wychodzi poza utarte schematy, stawiając na autentyczność i otwartość, co czyni ją wyjątkową przestrzenią w polskiej branży kreatywnej. To miejsce, gdzie młodzi projektanci mogą stawiać pierwsze kroki na scenie, a doświadczeni twórcy dzielić się swoimi przemyśleniami, problemami i wypracowanymi rozwiązaniami. Unikalność projektu: Santa Grafika nie boi się poruszać trudnych tematów – od niepewności związanej z AI po wyzwania związane z równouprawnieniem w branży. To projekt, który nie stoi z boku, lecz wtrąca się i zmienia rzeczywistość – integruje różnorodne grupy, inicjuje wartościowe rozmowy i buduje mosty między osobami o różnym doświadczeniu zawodowym. Jako przedsięwzięcie tworzone bez budżetu, w całości oparte na wolontariacie i współpracy, pokazuje, jak ogromny impakt można mieć bez zasobów finansowych, jedynie dzięki zaangażowaniu i determinacji. Santa Grafika to projekt o nieocenionym znaczeniu społecznym, który nieustannie adaptuje się do potrzeb swoich uczestników, stawiając na dialog, autentyczność i integrację środowiska projektowego. Dzięki współpracy z artystami, partnerstwom z różnymi organizacjami i ekspansji na inne miasta, Santa Grafika nie tylko reaguje na bieżące problemy, ale też inspiruje i aktywizuje swoją społeczność do działania. Santa Grafika to wyjątkowa inicjatywa, która powstała dzięki determinacji jednej osoby, prowadzącej projekt nieprzerwanie od ponad dwóch lat. W tym czasie udało się zorganizować ponad 18 spotkań w 4 miastach w Polsce, dwie wystawy, kilka paneli dyskusyjnych oraz warsztatów. Santa Grafika narodziła się z potrzeby wyjścia z pocovidowego marazmu, w czasie gdy wiele wydarzeń na polskim rynku artystycznym wygasło. Była odpowiedzią na tęsknotę za bezpośrednimi spotkaniami, wspólnymi doświadczeniami i integracją środowiska, która nabrała jeszcze większej wartości w czasach post-pandemicznych.

#Impakt 

Po wielu latach jedna z najważniejszych polskich instytucji kulturalnych – Narodowy Instytut Muzeów – postanowiła rozpocząć nowy rozdział w swojej historii, podejmując się pełnej metamorfozy wizualnej. Naszym celem było stworzenie identyfikacji wizualnej, która nie tylko odpowiada współczesnym wymaganiom, ale także pozostaje ponadczasowa, elastyczna i odporna na zmieniające się trendy. Główną ideą naszej koncepcji było połączenie tradycji z nowoczesnością – nowy sygnet oparty na wzorze czteroliścia z klucza Domu Gotyckiego w Puławach symbolizuje otwartość na współczesne potrzeby muzealnictwa, jednocześnie nawiązując do bogatego dziedzictwa kulturowego Polski. Czteroliść został zmodyfikowany tak, aby w jego centrum powstał motyw ramy, co w metaforyczny sposób oddaje funkcję Instytutu jako „ramy” dla działalności wszystkich muzeów w Polsce. Zwielokrotnione elementy ornamentu tworzą efekt wielowymiarowości, odzwierciedlając różnorodność i szeroki zakres działań NIM. Znak ten stał się centralnym elementem dla całego systemu identyfikacji wizualnej, na bazie jego konstrukcji w projekcie powstały również proste i intuicyjne piktogramy, które wizualnie porządkują stałe obszary działań Instytutu, ułatwiając nawigację zarówno na stronie internetowej, jak i w mediach społecznościowych. Paleta kolorystyczna została zbudowana wokół koloru „młodego wina” – głębokiej czerwieni, która nawiązuje do dziedzictwa kulturowego i symbolizuje rozwój oraz energię. Uzupełnieniem są ciepły koral i świeży lazurowy błękit, które wprowadzają nowoczesność i lekkość. Wszystkie oddziały i działania Narodowego Instytutu Muzeów zostały zintegrowane w ramach jednego, spójnego brandu, co wzmacnia rozpoznawalność Instytutu na arenie krajowej i międzynarodowej. Cały system identyfikacji wizualnej umożliwia tworzenie spójnego wizerunku wszystkich działań Instytutu, jednocześnie pozwalając na indywidualizację projektów – zarówno stałych, jak i czasowych inicjatyw. Art direction: muflon studio Design: muflon studio Motion design: Marek Dziurkowski

#Instytucje 

Zgłoszeniem jest publikacja herstoryczna i queerstoryczna, podsumowująca projekt i wystawę "Krzycz, Siostro, krzycz!". W niej kontynuujemy wątki łączące dzieje XX wieku ze współczesnością. Historie naszych bohaterek dają wgląd w traumatyczne losy kobiet w czasach narodowego socjalizmu. Dyskryminowano i prześladowano je ze względu na żydowskie pochodzenie, bezrobocie, pracę seksualną, chorobę dziedziczną, zaangażowanie polityczne czy orientację seksualną. Odarto je z godności i człowieczeństwa, a niektórym odebrano również prawo do życia. Przeważnie nie mogły opowiedzieć własnej historii, dlatego tak ważne było dla nas, aby na stronach tej książki oddać im głos. Jako projektant starałem się nie ulec pokusie epatowania traumą związaną z Zagładą. Chciałem zniuansować przekaz. Ideą stojącą za projektem było stworzenie kontrastu, zestawienie przeciwieństw. Chciałem też nawiązać do istniejących w nas skojarzeń i doświadczeń związanych z przeszłością. Wywołać nostalgię. W to doświadczenie chciałem ingerować wprowadzając dysonans. Więc z jednej strony projektowałem publikację mającą przywoływać wyszukane formy przywołujące błogie wspomnienie tradycji, elegancji, porządku. Tekst zbudowany jest z eleganckiej antykwy renesansowej zapewniającej wygodę czytania. Tym też podyktowany jest dwułamowy układ tekstu ciągłego. Centralny układ stron wzmacniany jest trójłamowym składem bogatych przypisów dolnych. Uwagę czytelnika mają przyciągać złożone centralnie wyimki. Żywa pagina staję się jakby niedbałym, odręcznym dopiskiem na łączeniu stron. Zastanawiałem się nad znanym nam błogim doświadczaniem przewracania stron starych ksiąg. Dotyku ich pożółkłych marginesów na drzewnym papierze. Dzięki dodatkowemu kolorowi PANTONE udało mi się wywołać adekwatne wrażenie. Zestawienie białego kredowego papieru z reprodukcjami (też lekko pożółkłego) z naturalnym, drzewnym miało podobny cel – przywołania w pamięci obcowania ze starymi wydawnictwami. Mając już uchwycone to doświadczenie wprowadziłem dysonans w postaci ilustracji gdzie motywy towarzyszące wystawie wydają się być zniszczone przez czas, przez złej jakości techniki reprodukcyjne, ale też przez czyjeś intencjonalne destrukcyjne działanie. Efekt ten udało uzyskać eksperymentalną metodą druku na papierze termicznym, który następnie był odpowiednio zgniatany i szarpany. Publikacja zawiera 29 ilustracji stworzonych w ten sposób. Bezpośrednią inspiracją tych ilustracji była reprodukcja zdjęcia na kartach z Jad Waszem przedstawiającego zamordowaną przez faszystów Lilkę Dzierzgowską, ciotkę jednej z autorek tekstów. Ostatnia strona okładki przedstawia niewyraźny portret kobiety z naniesionym na nim śladzie kreślenia i wymazywania. Jako wyraz szacunku dla poruszanych w publikacji tematów powtórzyłem własnoręcznie ten gest za pomocą odpowiednio stępionego narzędzia. Zrobiłem to na tysiącu egzemplarzach książki. Książka została stworzona dzięki środkom Fundacji Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość (Stiftung Erinnerung, Verantwortung und Zukunft). Fundacja zarządza środkami przekazanymi przez przedsiębiorstwa, które w czasie drugiej wojny światowej wykorzystywały pracę niewolniczą Polaków. nakład: 1000 egzemplarzy, wyprodukowano na papierach: Mirror silver gloss 300 g/m2, Munken Print Cream 18 80 g/m2, papier kredowy 115 g/m2 złożono pismami: Calluna, Calluna Sans, Adobe Garamond Pro. Wydawca: Centrum Sztuki Współczesnej Kronika Druk: Centrum Usług Drukarskich Henryk Miller, Ruda Śląska redakcja: Paweł Wątroba tekst: Agata Cukierska, Julian Czurko, Anna Natalia Dzierzgowska, Joanna Ostrowska, Zuzanna Sokołowska, Paweł Wątroba Zdjęcia: Iwona Sobczyk Projekt graficzny, skład, łamanie, ilustracje, zdjęcia: Marcin Wysocki

#Idea 

Plakat do francuskiego filmu "Vincent musi umrzeć" ("Vincent Must Die") w reżyserii Stéphana Castanga. Film opowiada historię mężczyzny, który budzi niekontrolowaną agresję u wszystkich osób, które napotka. Vincent doświadcza przemocy fizycznej i ciągłych ataków. To czarna komedia z elementami surrealizmu. Postanowiłem zaprojektować plakat, jakbym sam wpadł w szał na widok głównego bohatera i chciał go zabić. Papierową kartkę z jego wizerunkiem wielokrotnie przebiłem długopisem, którym na końcu zapisałem tytuł filmu. Ten agresywny proces znalazł odzwierciedlenie w charakterze plakatu. Projekt został bardzo pozytywnie przyjęty przez dystrybutora, publiczność, reżysera oraz środowisko projektowe. Stefan Sagmeister udostępnił plakat na swoim profilu na Instagramie.

#Idea 

Jedzenie ma ogromny wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie. Kiedy jemy różne posiłki, wykorzystujemy także zmysły, które sprawiają, że możemy zacząć postrzegać daną żywność w inny sposób. Doświadczanie świata poprzez skupianie na wszystkich zmysłach umożliwia bardziej efektywne porozumiewanie się z innymi ludźmi, podwyższenie jakości życia (rozwój integracji sensorycznej), ćwiczenie uważności, zapamiętywanie konkretnych sytuacji i towarzyszących im emocji. Jedzenie czekolady najczęściej dostarcza bodźce wzroku, dotyku, węchu i smaku, a najrzadziej zwracamy uwagę na zmysł słuchu. Choco xperience to seria opakowań, które zawierają kody QR z partyturami z dźwiękami wybranej czekolady. Szata graficzna odnosi się do łamania i smaku poszczególnych czekolad: gorzka z migdałami, gorzka z pomarańczą, biała z pistacjami i biała z malinami.

#Forma 

Biograficzna publikacja Zorki Wollny, zaprojektowana przez studio nowiki, stanowi unikalny przykład połączenia formy graficznej z narracją biograficzną. Publikacja jest koncepcyjnie zorganizowana jako graficzna partytura, która nie tylko dokumentuje życie i twórczość artystki, ale także angażuje wizualnie poprzez dynamiczne kompozycje graficzne. W projekcie tym grafika jest integralną częścią narracji, świadomie interferując z tekstem i fotografiami. Taka interakcja tworzy rytmiczny układ, który prowadzi czytelnika przez kolejne etapy życia i pracy artystki. Poszczególne elementy graficzne zostały zaprojektowane tak, aby współgrały z treścią, dynamizując rytm całej publikacji i podkreślając jej złożoność. Projekt ten nie ogranicza się do tradycyjnej formy książki biograficznej, lecz proponuje nowatorskie podejście, gdzie wizualne kompozycje stają się narratorem na równi z tekstem. Dzięki temu publikacja zyskuje na wielowymiarowości, oferując czytelnikowi nie tylko informację, ale i doświadczenie wizualne, które oddaje charakter i intensywność twórczości Zorki Wollny. - publikację mogę dostarczyć do wglądu

#Forma 

Miasto–Moda–Maszyna to publikacja będąca uzupełnieniem narracji wystawy stałej w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. Publikacja jest merytorycznie niezwykle rozbudowana – zawiera bogato ilustrowany przewodnik po trzech piętrach i jednocześnie sekcjach wystawy, katalog obiektów muzealnych, eseje kreślące kontekst problemowy, historyczne tabele oraz liczne infografiki. Zróżnicowanie treści było projektowym wyzwaniem, bo w jednej, spójnej formie należało wprowadzić dużą liczbę rozwiązań typograficznych. Zastosowaliśmy dwa kroje pisma – ozdobny szeryfowy i prosty grotesk, co dało duży wachlarz możliwości. Cała publikacja została zaprojektowana w odcieniach naturalnej bawełny, grafitu nawiązującego do żeliwa i smaru maszyn włókienniczych, dymu fabrycznych kominów oraz żywego oranżu (piąty kolor w druku) – cegły łódzkich fabryk. Ważnym elementem publikacji jest równolegle prowadzona narracja fotograficzna – precyzyjnie dobrane fotografie archiwalne przeplatają się z wyrafinowanymi, współczesnymi zdjęciami detali maszyn tkackich oraz wyrazistymi portretami łódzkich robotników. Kolejnym istotnym elementem publikacji są szczegółowe i przejrzyste infografiki, schematy oraz rozbudowane tabele – dopracowane w najmniejszym detalu. Okładka został wydrukowana na ekologicznym papierze, o miękkich trawiastych włóknach, co zagwarantowało dużą elastyczność, przy jednoczesnej grubości, okładki i łatwość korzystania z przewodnika. Okładkowy kolaż zrealizowany w oparciu o archiwalne fotografie hali tkalni oraz autorskie liternictwo tytułu zostały wydrukowane sitodrukiem, co dało dużą wyrazistość, przy jednoczesnym zachowaniu struktury papieru. Efekt nierównomiernie poszarpanych włókien, przypominających strzępki bawełny został graficznie powtórzony na stronie tytułowej. Taki bawełniany pył unosił się w historycznych halach, obecnie salach muzeum. Z bawełny i poliamidu została wykonana tasiemka, a jej skład wydrukowany na niej nawiązuje do treści publikacji.

#Forma 

Kino Światowid znane jest z łamania konwencji i promowania niezależnego kina, dzięki czemu stało się jednym z najważniejszych miejsc na mapie Śląska dla miłośników filmów artystycznych. W ramach rebrandingu, naszym celem było stworzenie identyfikacji wizualnej, która w pełni odda unikalny, eksperymentalny charakter tego kina studyjnego. Logo zostało zaprojektowane z wykorzystaniem kroju Repro, który w połączeniu ze skośnymi literami „W” i „I” nadaje całości dynamiczny wygląd. Te zmodyfikowane kształty podkreślają artystyczną wolność, jaką reprezentuje Kino Światowid, stawiając na kreatywność i świeżość. Każdy element znaku odzwierciedla ducha eksperymentu, który na stałe wpisał się w działalność tego miejsca. Kolorystyka logo to mocny neonowy odcień, który nawiązuje do historii kina Światowid, kiedy to było ono rozświetlane neonami, jednocześnie łącząc ten retro element z nowoczesnością. Neonowy kolor symbolizuje odważny, współczesny repertuar kina, który przyciąga miłośników filmowych eksperymentów. Klucz wizualny, wykorzystujący geometryczne formy i kontrasty, wzmacnia wyrazisty wizerunek kina. Nowoczesne, intensywne barwy w połączeniu z dynamicznym logotypem sprawiają, że identyfikacja wizualna Światowida doskonale oddaje jego eksperymentalny i kreatywny charakter. Dzięki temu nowy wizerunek kina nie tylko odzwierciedla jego tradycję, ale także stawia na innowacyjność i współczesne podejście do sztuki filmowej.

#Instytucje 

Julia Keilowa. Projektantka art déco to polsko-angielska publikacja pod redakcją Agnieszki Dąbrowskiej i Moniki Siwińskiej towarzysząca wystawie w Muzeum Warszawy. Książka przybliża sylwetkę projektantki, jej warsztat, drogę zawodową oraz sposoby budowania własnej marki. Zawiera – przygotowany pierwszy raz – katalog twórczości metaloplastycznej Keilowej, który obejmuje udokumentowane projekty jej autorstwa i pokazuje walory powstałego w krótkim czasie, ale niezwykle bogatego dorobku. O współpracę z projektantką zabiegały firmy platernicze: Norblin, Bracia Henneberg i Fraget. Część katalogowa publikacji, na którą składają się zdjęcia wykonane przez Muzeum Warszawy, a także archiwalne zdjęcia Benedykta Jerzego Dorysa, została wydrukowana z pięciu kolorów – standardowy CMYK z dodatkowym srebrnym kolorem PANTONE położonym wybiórczo w półtonach każdego obiektu. Zabieg ten nawiązuje do materiału, z którym pracowała projektantka, a także sprawia, że katalog zyskuje dodatkową warstwę wrażeniową. Strony oglądane pod różnym kątem, przy różnym oświetleniu podkreślają najdrobniejsze detale obiektów odznaczających się niezwykłą formą i zróżnicowaniem faktur. Książka oprawiona została ekologicznym papierem z tłoczeniem typografii oraz obrysu najbardziej rozpoznawalnego obiektu Keilowej – Cukiernica „Kula”. ZESPÓŁ Redaktorki merytoryczne: Agnieszka Dąbrowska, Monika Siwińska* Teksty: Agnieszka Dąbrowska, Piotr Kaczkiełło, Aleksandra Kędziorek, Janusz Mróz, Monika Siwińska, Anna Wiszniewska Redaktorka prowadząca Aleksandra Kędziorek, współpraca: Małgorzata Makowska Redakcja językowa tekstu polskiego: Barbara Milanowska (Lingventa) Korekta w języku polskim Aleksandra Żurek-Huszcz (Lingventa), Małgorzata Makowska Tłumaczenie: Łukasz Mojsak, Marcin Wawrzyńczak Korekta tekstu angielskiego: Richard Greenhill Projekt graficzny i skład: Nicola Cholewa, Magdalena Heliasz Przygotowanie fotografii do druku: Nicola Cholewa, Magdalena Heliasz, Eliza Kowalska-Małek, Anna Sulej Koordynacja digitalizacji obiektów Muzeum Warszawy: Mikołaj Kalina Publikacja została dofinansowana przez Fundację Muzeum Warszawy. Wydawca: Muzeum Warszawy Zdjęcia książki: Maciej Jędrzejewski

#Instytucje 

Punktem wyjścia do stworzenia instalacji węglowej było zagadnienie ekologii cyfrowej, która badając praktyki i sposoby działania technologii informacyjno–komunikacyjnych podkreśla m.in. ich negatywny wpływ na środowisko naturalne. Jesteśmy świadkami, a nawet współtwórcami, zakrojonej na szeroką skalę transformacji, przekształcającej procesy analogowe w cyfrowe w niemal wszystkich dziedzinach życia, która całkowicie zrewolucjonizowała współczesny model funkcjonowania. Ciężko wyobrazić sobie dzisiejszy świat bez wykorzystywanych technologii, jednak warto przy tym pamiętać o globalnej skali całego zjawiska, intensyfikującej jego wpływ m.in. w zakresie zmian klimatycznych, związanych z generowaniem śladu węglowego, powstającego na różnych etapach cyklu życia produktów cyfrowych. Zaprojektowana instalacja węglowa ma na celu zwrócenie uwagi na fizyczny aspekt świata cyfrowego i zachwianie społecznego przekonania o jego chmurowej neutralności, poprzez ukazanie analogii pomiędzy spaleniem określonej wielkości brył węgla kamiennego a poszczególnymi działaniami w sieci, emitującymi zbliżoną ilość śladu węglowego do atmosfery. Wejście w interakcję z zaproponowaną formą węglową sprawia, że interaktor brudząc swoje dłonie, zauważa fizyczny ślad uświadamiający mu, iż on również jest współodpowiedzialny za jego generowanie. Chcąc zachęcić odbiorców do wejścia w interakcję z formą wokół umieszczonych na postumentach brył powstały obrysy sugerujące, że coś znajduje się pod spodem oraz napis "odłóż na miejsce" wskazujący, że aby coś odłożyć, należy najpierw to podnieść. W ramach powstałej instalacji węglowej zobrazowałam najpopularniejsze działania w sieci obejmujące wysyłkę maili, wyszukiwanie haseł oraz streaming video. Stworzona instalacja stanowi formę zaproszenia do zmiany naszych dotychczasowych relacji z technologią i pobudzenia świadomości, dającą nadzieję na osiągnięcie stanu harmonii pomiędzy dobrostanem człowieka i środowiska naturalnego a dalszym rozwojem gospodarczym.

#Projektkowanie zrównoważone 

Realizacji projektu przyświecała potrzeba dbałości o wysoki standard i jakość na poziomie produktu oraz rozwiązań graficznych. Poprawa organizacji treści i skuteczności działania, przy jednoczesnym poszanowaniu przyzwyczajeń użytkowników a także spójne i charakterystyczne oznakowanie obszaru metropolii w kontekście transportu. Obszar GZM pod względem transportu miejskiego tworzy rozbudowaną sieć obejmująca 41 gmin. Wyzwanie stanowiła zmienność i zróżnicowanie np: przystanki obsługują od 1 do aż 35 linii, każdą linię cechuje różna częstotliwość kursów oraz ilość przystanków. Kluczem do znalezienia spójnego systemu informacji stał się klucz wizualny oparty na zdecydowanej kolorystyce, jasnej hierarchii informacji, modułowości i zauważalności, dobrych kontrastach czytelności. Powstałe elementy systemu zostały przebadane pod kątem czytelności w różnych warunkach odczytu i z perspektywy zróżnicowanej grupy użytkowników, w tym ze specjalnymi potrzebami. Projekt powstał w oparciu o wytyczne powarsztatowe w grupie osób z niepełnosprawnościami i zaopiniowany przez rzeczniczkę ds osób z niepełnosprawnościami. Modele i prototypy były konsultowane w obsługującymi i serwisantami w celu optymalizacji rozwiązania. – Rozkłady jazdy. Analizy i badania czytelności pozwoliły na określenie wytycznych projektowych: układów, wielkości typograficznych, stosowanych kontrastów i wysokości zamieszania informacji. Ze względu na skalę wdrożenia i częstotliwość wprowadzania zmian, zastosowano optymalne formaty i wielkości, standardowe i powszechnie dostępne arkusze drukarskie, dostępne materiały oraz technologie wykonania. Rozkłady jazdy zostały zaprojektowany przy wyżej wspomnianych wytycznych i jednocześnie dostosowane do używanego przez zleceniodawcę programu BUSMAN. – Słupki przystankowe. Funkcje zostały ściśle związane z potrzebami informacyjnymi, dodatkowo podlegały wytycznymi Ustawy o transporcie, Prawo o ruchu drogowym. W związku z dużą zmiennością informacji i jej ilości, forma nośnika musiała być modułowa i umożliwiająca łatwą i szybką do wymianę. – Oznakowanie wiat przystankowych. Zapewniają kluczowe informacje dla użytkowników przy jednoczesnym uwzględnieniu specyfiki nazewnictwa stosowanego w gminach a także możliwości montażu na różnych typach wiat, szybką i tanią wymianę informacji. Na wytyczne projektowe miały wpływ również różne formy własności i organizacja pracy stosowane w gminach.Jednym z kluczowych wyzwań projektowych było zaprojektowanie systemu we współpracy z instytucją, w której wielokrotnie zmieniała się kadra podejmująca decyzje oraz wytyczne dotyczące zakresu opracowania. Jednym z kluczowych wyzwań projektowych było zaprojektowanie systemu we współpracy z instytucją, w której wielokrotnie zmieniała się kadra podejmująca decyzje oraz wytyczne dotyczące zakresu opracowania. Dodatkowym wyzwaniem było stworzenie systemu możliwego do wdrożenia i realizacji przez zamawiającego w ramach istniejącej infrastruktury, z wykorzystaniem zatrudnionych pracowników oraz dostępnego parku maszynowego instytucji, a także zlecenie wykonania projektu w trybie przetargu, co wiązało się ze współpracą z różnymi wykonawcami, zmieniającymi się w trakcie trwania wdrożenia i codziennej obsługi infrastruktury przystankowej. Szczególną trudność stanowiło spełnienie kluczowej wytycznej dotyczącej niskich kosztów wykonania. Nie ukrywamy, że był to projekt wymagający wielu kompromisów, ale jako projektanci musimy stawiać czoła wyzwaniom związanym z opracowywaniem rozwiązań, które poprawiają jakość wizualną przestrzeni publicznej, integrują i scalają całość w rozległej przestrzeni metropolii, umożliwiają łatwą wymianę i eksplorację, a także charakteryzują się ponadczasowością.

#Instytucje 

Publikacja koncentruje się na problemach emocjonalnych opiekunów osób z chorobami otępiennymi i przechodzeniu procesu żałoby po stratach w relacji z podopiecznym. Powstała w reakcji na niską świadomość społeczną, brak wsparcia instytucjonalnego i konieczność radzenia sobie z nakładającymi się kosztami emocjonalnego obciążenia opieką nad osobami z demencją. Projekt ma być narzędziem wsparcia, zbierającym w przystępnej formie wiedzę o emocjach i stratach w żałobie, aby poprawić jakość życia opiekuna i chorego. Odpowiada on na deficyt treści otwarcie i w krótkiej formie mówiących o odczuciach i doświadczeniu opiekunów, jawnie nazywających i tłumaczących proces żałoby antycypacyjnej. Książka jest skierowana do opiekunów nieformalnych (takich jak członkowie rodziny lub inni bliscy), którzy bez specjalistycznego wykształcenia związanego z opieką, podejmują się jej świadczenia. Kumulacja trudności w sferze psychicznej, fizycznej, ekonomicznej oraz społecznej zaburza ich funkcjonowanie i zdrowie psychiczne, co ma istotny wpływ na jakość sprawowanej opieki, a tym samym jakość życia osoby z demencją. Zarówno treść jak i forma wspierają trudności poznawcze docelowego odbiorcy. Merytoryczna wiedza z literatury naukowej jest porcjowana i przełożona na prosty i język, i łączy się z opisem indywidualnych doświadczeń oraz przestrzenią na refleksję. Projekt to próba otwarcia na dialog społeczny – budowania rzeczywistego, wychodzącego od źródła obrazu stanu i potrzeb, systemu wsparcia zaczynającego się w najbliższym środowisku. Ma przyczynić się do ograniczenia stygmatyzacji w obszarze chorób otępiennych, szerząc istotną perspektywę opiekunów i indywidualne procesy żałoby. Licencjacki projekt dyplomowy powstał na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach pod przewodnictwem prof. dr hab. Tomasza Bierkowskiego i dr Natalii Pietruszewskiej-Golby. Za konsultacje merytoryczne opracowanej przeze mnie treści książki odpowiada dr Magdalena Leszko – psycholog i gerontolog.

#Świeża Krew 

Warszawa powstała z ruin. Gruzy stały się podstawowym materiałem budowlanym, a praca w zgliszczach była codziennością. Odbudowa była złożonym procesem, wymagającym ogromnych nakładów pracy i czasu. Wpłynęła nie tylko na architekturę miasta, ale także na jego krajobraz przestrzenny. Miała również wpływ na odradzające się stosunki społeczne i gospodarcze. Wystawa „Zgruzowstanie Warszawy 1945–1949” to nowe spojrzenie na mit stolicy odrodzonej po wojnie i jedna z najciekawszych kart jej historii. Kurator: Adam Przywara Współpraca: Katarzyna Jolanta Górska Projekt wystawy: Studio Okuljar Architekt*innen SIA Produkcja: Marta Galewska, Katarzyna Jolanta Górska Projekt graficzny wystawy: Alina Rybacka-Gruszczyńska Wystawa otrzymała Nagrodę Architektoniczną Prezydenta m.st. Warszawy w kategorii wydarzenie architektoniczne.

#Instytucje 

„Zapakowane” to publikacja archiwizująca projekty polskich opakowań z okresu PRL. Projekt dyplomowy powstał w oparciu o zbiory archiwalne wielu instytucji kultury oraz prywatne archiwa cyfrowe. Książka przedstawia najciekawsze osiągnięcia liternicze i ilustracyjne tamtych czasów, mając na celu odkrycie i ożywienie wciąż aktualnych projektów opakowań. Efektem procesu pozyskiwania materiałów są opakowania, które przetrwały próbę czasu, często ukryte lub schowane przez ówczesnych użytkowników. Dzięki współczesnym technologiom i żywym kolorom nadaję drugie życie tym w większości anonimowym projektom. Publikacja stanowi bazę inspiracji, która może być alternatywą dla powtarzających się globalnych trendów oraz wspierać kształtowanie polskiej tożsamości projektowej. Zebrane przykłady wyróżniają się lekkością i minimalizmem, wynikającym z ograniczonych środków i narzędzi użytych przy ich tworzeniu. Dominują w nich proste, kolorowe formy geometryczne, odręczne liternictwo oraz ilustracje, które wspólnie tworzą atrakcyjne kompozycje. Wybrane projekty opakowań z czasów PRL są szczególnie interesujące w dzisiejszych realiach, kontrastując z przeładowanymi informacjami produktami na półkach sklepowych. Ilustracje w ciekawy sposób odzwierciedlają zawartość opakowania, bawiąc się formą i zastosowaniem produktu. Cennym elementem tej publikacji jest zbiór rozwiązań typograficznych, które zaskakująco dobrze wpisują się we współczesne trendy, zastępując komputerowe fonty odręcznymi kompozycjami. To one nadają książce alfabetyczny porządek, rozpoczynając każdy rozdział najciekawszą literą wyjętą z opisywanego opakowania. Kluczowym aspektem digitalizacji tych projektów była analiza polskich znaków diakrytycznych, które rzadko pojawiają się w zagranicznych projektach.

#Świeża Krew 

Głównym założeniem rebrandingu WhiteLab Genomics była chęć stworzenia systemu, klucza wizualnego, który nawiązuje do tematu w jasny, jednak niekonwencjonalny i artystyczny sposób, który odróżni firmę od konkurencji. Inspiracją stał się widok rozwoju mikroorganizmów na szalkach Petriego oraz tego co można dostrzec pod mikroskopem. Dzięki odpowiedniemu prostym formom geometrycznym, dobraniu odpowiednich technik oraz wzbogacenia artystycznej części asymetryczną kompozycją typograficzną otrzymano założone cele projektowe. Efektem tego są malarskie grafiki cyfrowe zestawione z surową i nowoczesną typografią. W ramach projektu zostały stworzone elementy, które wyznaczają kierunek dalszych działań. Stworzona identyfikacja stanowi więc system, który może być rozbudowywany w nieskończoność w zależności od potrzeb.

#Idea 

Poznajcie Svena Lądoloda, bohatera stworzonego przeze mnie na potrzeby identyfikacji wizualnej wystawy „Co potrafi lądolód?”. Zakres opracowania podzielony został na dwa etapy: pierwszy – materiały promujące ekspozycję (plakaty, citylighty, grafiki przeznaczone do prasy i mediów społecznościowych) oraz drugi – informacja wizualna towarzysząca wystawie, w postaci szeregu mało i wielkoformatowych infografik, tłumaczących różnorakie procesy wpływające na kształt poznańskiego krajobrazu na przestrzeni dziesiątek tysięcy lat. Tematyka, z którą przyszło mi się mierzyć, nie należy do moich koników, tym bardziej uznałam, że może to być świetny pretekst do zaprojektowania infografik. Przy ich tworzeniu będę musiała bowiem zadać szereg pytań, które potencjalnie zadałby zwiedzający wystawę. 
Aranżer ekspozycji założył, że wystawa będzie miała dosyć nietypowy kształt, a mianowicie nabierze ona iście sportowego charakteru i na polu pięciu dostępnych do zwiedzania przestrzeni, przeniesiemy się do sali gimnastycznej, której klimat niektórzy z nas mogą kojarzyć sprzed wielu lat… Po wsłuchaniu się w zagadnienia dotyczące ekspozycji oraz w jej koncepcję, a także po ustaleniach dotyczących tytułu, przyszedł mi do głowy On – bohater wystawy, który zdeterminował kolejne ruchy związane z powstającą ekspozycją i to nie tylko od strony graficznej, ale przede wszystkim merytorycznej. Kuratorka wraz z innymi współodpowiedzialnymi za wystawę osobami, stworzyła treści w odniesieniu do naszego mroźnego olbrzyma, który od tego momentu przyjął imię Sven (lądolód przybył do nas ze Szwecji). W pierwszej sali, poprzez znajdujące się tam infografiki, poznajemy naszego gruboskórnego (3 km grubości) kolegę. Dowiadujemy się o faktach dotyczących jego budowy, siły i możliwości, w czym pomagają nam różnorakie sposoby wizualizacji informacji. W sali drugiej stykamy się z wielką makietą, w której sami nadajemy bieg poznańskim rzekom, w czym pomagają nam mapy związane z określonymi czasami w historii miasta. Makiecie towarzyszą też infografiki odnoszące się do walki naszego olbrzyma z poznańskimi rzekami oraz informacje zamknięte w formie stylizowanych na stare gazety plansz. Dolna część ekspozycji to lodowcowa siłownia, w której zwiedzający – dosłownie – wciela się w Svena Lądoloda, próbując swoich sił podczas określonych ćwiczeń fizycznych, którym towarzyszą instrukcje obsługi, a także infografiki odnoszące się do powtarzalności danych ćwiczeń i ich skutków. Znajdziemy tam także biuro podróży, kierujące nas do mapy Poznania, a także topografii samego budynku Galerii Śluza. Ta mieści się bowiem w zabytkowej architekturze dawnej Śluzy Katedralnej oraz w bezpośrednim sąsiedztwie rzek Cybiny i Warty, co zdeterminowało sposób projektowania informacji, która stała się elementem kluczowym w budowaniu narracji ekspozycji. Identyfikacja wizualna: Agata Kulczyk Kuratorka: Anna Pikuła Teksty: Anna Pikuła, Olga Tarczyńska-Polus, Dawid Barbarzak Aranżacja: Wojciech Luchowski Foto: Weronika Trojanowska

#Idea 

Projekt powstał w ramach pracy dyplomowej na kierunku wzornictwo na School of Form Uniwersytetu SWPS w Warszawie. W mojej pracy dyplomowej zgłębiam znaczenie szkicu w procesie twórczym artystów, analizując jego rolę nie tylko jako punktu wyjścia, ale również jako potencjalnego finału artystycznej ekspresji. Poprzez serię wywiadów z twórcami z różnych dziedzin, odkrywam, jak szkicowanie wpływa na ich proces kreatywny, od pierwszych luźnych kresek czy luźno zanotowanych słów. Pytam o to czy wracają do starych szkiców oraz czy medium ma znaczenie podczas szkicowania. Efektem mojej pracy jest projekt książki, który nie tylko prezentuje różne perspektywy artystów na istotność szkicu w praktyce, ale również ich podejście do procesu twórczego samego w sobie. Artyści, którzy podzielili się swoimi szkicami: MONIKA DROŻYŃSKA ZUZA GOLIŃSKA VERA KING KRIK KONG MATEUSZ MACHALSKI OLA NIEPSUJ TOMEK PIEŃCZAK AREK SZWED

#Świeża Krew 

Projekt jest zgłaszany przez zespół projektowy: Tomasz Pilch (Blürbstudio), Aleksander Znosko (Aleksander Znosko Studio), Błażej Bauer. Krótki opis pracy Publikacja towarzysząca kandydaturze Miasta Rzeszowa w konkursie o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2029. Punkt wyjścia i wyzwanie projektowe Zaprezentowanie kandydatury w stosownej formie: poprzez projekt adekwatny do idei stojących za proponowanym konceptem. Szczególne wyzwanie dotyczyło odgórnie określonego formatu i ściśle ograniczonej liczby stron — w zestawieniu z ogromną ilością treści do pomieszczenia w ramach książki. Istotnym rozpoznaniem w punkcie wyjścia był też trend wykazywany przez większość krajowych kandydatur w poprzednich latach: dominująca estetyka turystyczna, pstrokata, na niskim poziomie powagi. Koncepcja W odpowiedzi na centralny koncept propozycji Miasta Rzeszowa — „Moving Map”, Rzeszów stający się geograficznym centrum Europy wraz z powiększeniem tejże o Ukrainę, kultura jako ważna europejska tarcza w dobie rosyjskiej agresji — postawiliśmy na stylistykę aktualnie właściwą szanującym się instytucjom (zarówno tym bardziej tradycjonalistycznym, jak i wyraźnie awangardowym) w Zachodniej Europie: elegancję i powagę zdeterminowane przez wpływy szwarjcarskie w projektowaniu. Do nowoczesnej typografii dołączyły w założeniach precyzyjny skład tekstu, znaczący dobór koloru i akcent wykończenia okładki — mające subtelnie podkreślić przekaz, bez estetycznego przeładowania. Egzekucja Perfekcyjny skład publikacji podkreślił powagę podnoszonej sprawy. Miejscowo zdynamizowane layouty nawiązały do kontekstu kulturowych przeobrażeń. Zieleń, będąca kolorem życia, wyartykułowała zbawienną rolę kultury — ale też zarejestrowała funkcję kultury jako narzędzia walki, będąc kolorem wykorzystywanym w kamuflażu; kamuflażowy był również efekt przetworzenia fotografii w całej publikacji. Zastosowany do kalendariów i schematycznych planów kolor srebrny zakodował przyszłość, jej pożądaną wizję. Tłoczenie na okładce powieliło powtórzoną w tytule literę M do postaci skierowanego naprzód śladu bieżnika: drogi, jaką należy podążąć w myśl postępu. Rezultat Rzeszów zaprezentował się na europejskim konkursie jako odosobniony przypadek, w którym kultura nie została sprowadzona do rangi souveniru. Miasto zakomunikowało nie tylko doniosłą wagę kultury w epoce politycznego tumultu, ale i swoją rozwojową otwartość na rozwiązania nowoczesne. Tym samym okoliczności administracyjno-urzędowe, jakie ustanawia postępowanie konkursowe, okazały się skuteczną sposobnością do promocji najlepszych standardów projektowania graficznego. Projekt Aleksander Znosko — koncept, typografia, projekt Tomek Pilch — koncept, typografia, projekt Błażej Bauer — redakcja, skład i łamanie Michał Pac — opracowanie ilustracji Estrada Rzeszowska — zamawiający

#Forma 

Dla Akcji Demokracji stworzyliśmy kampanię profrekwencyjną, która przyciągnęła wyborców do urn przyczyniając się do tego, że ostatnie wybory miały największą frekwencję w III RP. Nasze projekty pojawiły się w relacjach z wyborów publikowanych przez The Guardian i telewizję Arte, jak i w najważniejszych mediach w Polsce, jak TVP i TVP. Według badań Fundacji Batorego działania ngos'ów, w tym nasze, w ostatnim tygodniu zachęciły do udziału w wyborach ok 2 000 000 wyborców. Poniżej opis projektu. Na załączonej stronie Behance materiały wideo. 1. Sytuacja: wybory parlamentarne stały się powodem wzmożonej działalności Akcji Demokracji, która wzięła za cel angażowanie różnych grup społecznych na rzecz aktywnego udziału. W ramach działań Akcji odbyły się m.in. konferencje, debady z kandydatami_tkami do Sejmu i Senatu, aktywacja społeczności lokalnych (Społeczne Sztaby Wyborcze). Akcja brała także czynny udział w manifestacjach, pikietach oraz promowała wartości demokratyczne w trakcie eventów, jak festiwale muzyczne. Na tle tej inkluzywnej, szerokiej oferty aktywności, bazując na danych sondażowych Akcja postanowiła skierować dedykowaną konkretnym grupom odbiorców kampanię profrekwencyjną. 2. Brief: naszym zadaniem był nadzór artystyczny nad kampanią oraz dobranie środków dotarcia alternatywnych dla projektów już w tym czasie realizowanych przez inne organizacje, skupionych na działaniach w internecie. 3. Cele: celem kampanii miało być budowanie pozytywnego wizerunku udziału w wyborach, namawianie do głosowania oraz promowanie demokratycznych, postępowych ideii dotyczących życia społecznego. 4. Insight: skierowanie kampanii do określonych grup docelowych wynikało z obszernych badań m.in. Fundacji im. Stefana Batorego oraz Polskiego Generalnego Studium Wyborczego, które informowały o spadku zainteresowania udziałem w wyborach tzw. nowych wyborców w miastach, a więc roczników uzyskujących możliwość udziału w wyborach już od wyborów w 2005 roku ze szczególnym uwzględnieniem kobiet. 5. Grupy docelowe: mieszkańcy miast / nowi wyborcy (uzyskujący możliwość głosowania po 2005 roku) / w szczególności młode kobiety (18-29). 6. Copy: stworzyliśmy hasło “Idę na #wybo23!” Miało ono zmiękczyć retorykę wokół wyborów postrzeganych jako walka wrogich obozów, trafić do mowy potocznej, podsuwać pozytywne skojarzenia, mówić w pierwszej osobie. Tag #wybo23 używaliśmy także bez kontekstu całego hasła. 7. Visual: stworzyliśmy KV w formie 4 maszerujących postaci prezentujących różne grupy wyborców idących do urn, które symbolizowały chęć masowego udziału w wyborach. Postaci w formie przyjaznych, kolorowych ilustracji funkcjonowały w formie statycznej i animowanej. KV pojawiły się na stronie www kampanii, w materiałach drukowanych i do sm, na nośnikach OOH, w publikacji gazetowej. Wyprodukowaliśmy ok 1000 szt. koszulek, które rozdaliśmy liderom opinii, aktywistom oraz uczestnikom manifestacji. Stworzyliśmy dodatkowe KV w formie dłoni pokazującej znak “victory” i drugiej, niosącej długopis. Zależało nam na dodatkowym, przyjaznym, łatwym do odczytania komunikacie nawołującym do głosowania na tydzień przed wyborami. Łapka z długopisem posłużyła stała się leit motifem osób komunikujących oddanie głosu w dniu wyborów. 8. Co zostało zrobione: – Kampania outdoorowa (statyczna i animowana) a) WAREXPO: emisja na ekranie LED Space (Metro Świętokrzyską, 3 ekrany, emisja 5-15 października co ok. 15 min.); Smart City Light (ekrany na Krakowskim Przedmieściu, emisja 5-15 października, częstotliwość zmienna) b) JETLINE: SMART: 420 ekranów w 8 miastach Polski. c) AMS: 138 lokalizacji citylightów w różnych miastach (GOP, Kraków, Łódź, Poznań, Szczecin, Trójmiasto, Warszawa, Wrocław) – Publikacja gazetowa: artykuły problemowe dotyczące wyborów, instrukcja obsługi wyborów etc. Dystrybuowana przed uczelniami i akademikami. Nakład 120 000 (ok. 3-krotność dziennika Gazety Wyborczej) – Strona www https://wybo23.pl/ – Baza wiedzy o wyborach i referendum; Artykuły, działania, filmy i zdjęcia profrekwencyjne – Materiały drukowane dystrybuowane w całej Polsce przez sztabowców: plakaty, wlepki, naklejki, długopisy na wybory (20 000 sztuk), ulotki oraz banery, transparenty, flagi używane w trakcie manifestacji. – Materiały do social mediów: FB/Twitter/Instagram/TikTok 06. Materiały do samodzielnego dystybuowania/produkowania (do pobrania na stronie). 9. Efekty: nasza kampania profrekwencyjna była drugą pod względem uzyskanych zasięgów (spośród 27 opisanych w raporcie Fundacji Batorego "Fenomen wyborczej mobilizacji. Przyczyny rekordowej frekwencji podczas wyborów parlamentarnych 2023 – wnioski z badań”). W dniu wyborów, 15.10.2023 zanotowano najwyższą frekwencję wyborczą w historii III RP – 74,38% (wybory do Sejmu), 74,31% (wybory do Senatu; dane za PKW). Względem wyborów z roku 2019 odnotowano wzrost frekwencji na poziomie 12,64%. W miastach powyżej 250 tys. mieszkańców odsetek wyborców, który oddali swój głos wzrósł o 9,66%, natomiast procent głosujących tzw. nowych wyborców wzrósł z 46,4% do 68,8%. Frekwencja wśród kobiet urosła z 61,5% do 73,7%. Wybory wygrała koalicja prodemokratyczna oraz proeuropejska. Projekt oprócz celów frekwencyjnych przyniósł realny wzrost rozpoznawalności dla Akcji Demokracji. Zwiększyło to ilość zaproszeń dla aktywistów związanych z organizacją do udziału w programach głównych platform medialnych, jak TVN, TVP. Zdjęcia i materiały wizualne kampanii pojawiły się w takich mediach, jak: dokument dla telewizji Arte, artykuł w The Guardian oraz innych.

#Impakt 

W 2013 roku dwójka przyjaciół postanowiła przetestować nowe możliwości jednoczesnego edytowania tego samego dokumentu i zaczęła spisywać wspólny pamiętnik w popularnym edytorze online. Dziesięć lat później tekstom Anc Ciechanowicz i Piotra Lipowicza z PALLstudio nadano formę materialną i przeniesiono tekst z dostępnej w każdym miejscu i czasie aplikacji do intymnego i zamkniętego wydania. Anc Ciechanowicz – autorka tekstu, projektantka książki Piotr Lipowicz – autor tekstu Kuba Szkudlarek i Alicja Bloch – zdjęcia produktu

#Idea 

CIEKAWA jest kawiarnią w Gdańsku, która powstała z inicjatywy społeczności oraz fundacji PSONI, by dawać wsparcie w niezależnym życiu osobom z niepełnosprawnością intelektualną. Miejsce to odżyło po przerwie z pomocą właściciela kawiarni LEŃ i potrzebowało małej przemiany wizualnej. Oprócz serwowania pysznej kawy w kawiarni organizowane są pop-up'y z lokalnymi twórcami, gdzie prowadzą warsztaty oraz sprzedają swoje produkty. Rebranding identyfikacji miał na celu zbudować nowy wizerunek kawiarni idący w kierunku syntetyczności, prostoty i stanowczo miał odbiegać od poprzedniego wyglądu. Zmiana ta miała na celu: dopasować się do nowych trendów oraz dodać czytelności, co było bardzo ważne przy projekcie, który skierowany jest ku osobom z wyjątkowymi potrzebami. Mając na uwadze nową stylistykę wnętrza oraz potrzeby osób z niepełnosprawnością intelektualną - skupiliśmy uwagę na to by wybrane kroje pism były proste oraz wybraliśmy mocny fiolet, który jest w pewien sposób dziwny i odmienny, ale w połączeniu z czernią i bielą - tworzą się kontrasty oraz zachowujemy syntetyczny styl, która nadaje czytelności wszystkim elementom. Projektując sygnet zwróciliśmy uwagę na literę C i jej układ - przypominał nam o kształcie filiżanki kawy, na którą kiedy spojrzymy z góry układa się w okrąg, ale odejmując uszko naczynia powstaje ściśnięte C.

#Idea 

LOOK. NOTICE. to kampania o czerpaniu inspiracji z otaczającej nas rzeczywistości. Promuje fotografię, a dokładniej związaną z nią wrażliwość i uważność. Jak głosi tytułowe hasło - patrz. zauważaj. Akcja jest odpowiedzią na problemy z kreatywnością, przynosząc naturalne, unikalne źródło inspiracji dostępne na wyciągnięcie ręki. Projekt powstał w ramach praktycznej części pracy licencjackiej pod nadzorem dr Marcina Urbańczyka. Dyplom został obroniony z wyróżnieniem w Instytucie Sztuki i Designu UKEN w Krakowie. PROBLEMATYKA W branży kreatywnej często zmagamy się z kryzysem twórczym, gdyż kreatywność wymagana jest od nas na zawołanie. Wszechobecny rozwój technologii sprawia, że nasze życie i praca coraz bardziej uzależniają się od internetu. Daje to ogromne możliwości, ale jednocześnie prowadzi do przesytu informacjami, utrudniając oryginalność i negatywnie wpływając na koncentrację, zdrowie i samopoczucie. Jako projektanci w takim środowisko, często doświadczamy uczucia przytłoczenia, wypalenia zawodowego i zmęczenia. ROZWIĄZANIE Celem projektu stało się zatem zachęcenie do wyjścia z domu, oderwania się od ekranu i spoglądania na wielość inspiracji, jakie mamy „pod nosem” każdego dnia. Akcja promuje zapis różnych obrazów za pomocą aparatu. Kadry miałyby stać się prywatnym, niepowtarzalnym zbiorem inspiracji. Taka praktyka nie tylko dostarczałaby materiałów do projektów i umożliwiała ćwiczenie kompozycji w plenerze, ale także uczyłaby dostrzegania nieoczywistego uroku otaczającego nas świata. ŚRODKI GRAFICZNE Identyfikacja wizualna została stworzona z myślą o grupie docelowej. Zadbano o detale, takie jak niestandardowy kształt glifów czy nowoczesny layout. Są to niuanse, które przykuwają uwagę osób projektujących. Wykorzystano także minimalizm i kontrast rozmiarów w stylach tekstowych. Fundamentem design systemu stał się grid, zapewniający spójność i geometryczny charakter. Użyto fotografii, które oprócz funkcji estetycznej, stanowią przykład realizacji promowanych idei. Paleta kolorystyczna oparta została na klasycznej bieli i przełamanej czerni. Taka kombinacja sprzyja wysunięciu na pierwszy plan fotografii. Całość urozmaica akcent dynamicznego koloru. STRONA INTERNETOWA Służy nie tylko funkcji informacyjnej, ale reprezentuje idee i pozwala zanurzyć się w jej świecie. Za pomocą storytellingu i dawkowania treści, sekcje na stronie opowiadają krok po kroku historię, za którą podąża użytkownik. Na portalu znajdziemy przewodnik i przykłady jak inspirować się otoczeniem. Przeczytamy o perspektywach innych osób na to czym jest zdjęcie. Zapoznamy się z ofertą wydarzeń. Poznamy genezę powstania akcji. POZOSTAŁE MATERIAŁY Kampania przewiduje również aktywność w social mediach w formie różnorodnych akcji angażujących odbiorców. Projekt wychodzi też poza internet. Plakaty i banery mają przykuwać uwagę na ulicy chwytliwymi hasłami, sprytnie nawiązując do załączonych obrazów. Naklejki mogą wskazywać na warte uwagi miejsca w danym mieście, zachęcając tym samym do eksplorowania. WARSZTATY, KONKURS, WERNISAŻ Projekt został rozbudowany o koncepcję trzech wydarzeń: warsztaty, konkurs oraz wernisaż. Celem tych aktywności jest nie tylko aktywizacja uczestników, ale także dostarczenie im radości, inspiracji oraz konkretnych przykładów i kierunków działania. Wydarzenia te mają również stanowić przestrzeń do dyskusji oraz wzajemnej motywacji, stwarzając pole do rozwoju nowych talentów i twórczych inicjatyw. Dostrzegajmy!

#Świeża Krew 

Idea Marka iTaxi dąży do tego, aby stać się najbezpieczniejszą, najbardziej inkluzywną i zrównoważoną platformą transportową w Polsce. Silna motywacja i odważne działania klienta zainspirowały nas do gruntownej przebudowy identyfikacji wizualnej i odświeżenia nieaktualnej strategii komunikacji marki. Przeprojektowaliśmy rdzeń komunikacji marki transformując narrację inspirowaną technologią “smart” w humanistyczny, skupiony wokół użytkownika storytelling: ja + usługa = iTaxi Logo Aby wyróżnić markę spośród konkurencyjnych przewoźników, postawiliśmy na silny sygnet, podkreślający technologiczne ambicje i rozwojowe pomysły klienta. Konstrukcja sygnetu oparta jest o formę dopełnienia, jaką jest postawienie kropki nad i, a jej geometria zawiera w sobie nawiązanie do narracji ja + usługa. Zaproponowany przez nas logotyp dopowiada genezę sygnetu, która szczególnie w wersji animowanej czytelnie ilustruje podróż z punktu A do punktu B, tłumacząc jednocześnie ideę zależności między użytkownikiem, a usługą. Kolorystyka Budując paletę kolorystyczną marki zależało nam na zaproponowaniu świeżych, pełnych energii barw, które jednocześnie odwoływać się będą do tradycji taksówkarskiej i nie powielą rozwiązań charakterystycznych dla konkurencji. Postawiliśmy na zachowanie historycznej tożsamości marki przy jednoczesnym wzmocnieniu jej cyfrowego core’u i dobudowaniu palety odcieni dopełniających o jasno określonych funkcjach.przyporządkowane odpowiednim funkcjom i tematom komunikacji. Typografia i layouty Nowa typografia marki w połączeniu z czystością jej nowych layoutów sprawia, że marka jest bardziej nowoczesna, przejrzysta w odbiorze i w widoczny sposób kładzie akcent na komunikację z klientem. Modułowość i prostota gridów stosowanych w języku iTaxi gwarantuje łatwość w przygotowaniu assetów po stronie zespołu klienta. Brak ozdobników i zbędnego chaosu wizualnego komunikuje nowe założenia strategiczne marki, w których najwazniejsza jest szczerość, przejrzystość i bezpieczeństwo użytkownika. Flota pojazdów Jednym z największych wyzwań jakie postawiło przed nami projektowanie nowego brandingu iTaxi było stworzenie nowych wzorów oklein dla całej floty pojazdów, jaką dysponuje klient. Wraz z zakupem nowych samochodów elektrycznych pojawiła się potrzeba zbudowania systemu, który budowałby nową tożsamość marki a przy tym w czytelny z poziomu ulicy sposób wyróżniałby i podkreślał funkcje poszczególnych pojazdów floty. Komunikacja Wraz z nową strategią komunikacji marki i nowym zestawem wartości, którymi kieruje się iTaxi, pojawiła się potrzeba stworzenia i określenia ram dla spójnego tone of voice brandu. Przygotowaliśmy podstawowy słownik marki wraz z koncepcją języka komunikacji, który na podstawie wyznaczonego przez nas kierunku klient rozwinął wraz ze swoim działem komunikacji i partnerami specjalizującymi się w copywritingu.

#Forma